Hodowla ryb w obiegu zamkniętym z recyrkulacją (z angielskiego RAS) odbywa się w basenach z obiegiem wody wymuszonym pompami i grawitacją z całym systemem natleniania i biofiltracji a także dezynfekcji wody poprzez filtry UV-C i ostatnio także ozonowanie.

Uzasadnieniem zastosowania obiegu zamkniętego hodowli pomimo jego większej ceny niż rozwiązań przepływowych jest:

• uniezależnienie hodowli od warunków pogodowych i wpływu patogenów z wód otwartych. Zasilanie w wodę zwykle odbywa się z wód głębinowych.
• zapewnienie optymalnych warunków wzrostu ryb poprzez stałą zautomatyzowaną kontrolą zapewniającą właściwą temperaturę wody, stopień nasycenia tlenem i ph .
• możliwość uzyskanie kilku okresów tarła rocznie poprzez odpowiednią regulację temperatury i naświetlenia tak, że wtedy proces wzrostu ryb w obiegu zamkniętym może mieć charakter ciągły z zejściem ryby handlowej z hodowli w ciągu całego roku bez sezonowych spiętrzeń.
• Możliwość osiągnięcia przyrostów rzędu 70 kg z każdego m² lustra wody rocznie.
• Ograniczenie strat hodowli drogiej ryby (hodowla w obiegu zamkniętym ma sens ekonomiczny tylko w przypadku gatunków pożądanych na rynku i w wysokiej cenie) nie do uniknięcia przy tradycyjnym systemie hodowli.

Prawidłowo zaprojektowany obieg hodowlany zapewnia optymalne warunki bytowania i wzrostu stada.

Podstawowe zadania jakie musi spełniać hodowla z recyrkulacją:

• Zapewnienie rybom natlenionej wody w optymalnej temperaturze.

• Stała cyrkulacja wody przez filtr biologiczny i UV-C bez zastoin beztlenowych.

• Płynny ruch ryb w basenach niezależnie od stopnia rozwoju.

• Regularne usuwanie osadów i innych odpadów we właściwych punktach obiegu.

• Zapewnienie przejrzystości wody „aż do dna”.

Dla obiegu zamkniętego z recyrkulacją zagęszczenie ryb w basenie może dochodzić do 80 kg / m², a wydajność w takich warunkach powinna przekraczać 70 kg z m² lustra wody rocznie.

Z uwagi na koszty prowadzenia hodowli o rentowności przedsięwzięcia decyduje dobór gatunków i kierunek użytkowania.

Organizacja FAO w swoich opracowaniach zwraca uwagę na możliwość hodowli sandacza w obiegach z recyrkulacją z uwagi na walory odżywcze i silny szybki wzrost tej ryby. Obecnie jest już kilka funkcjonujących z dużym powodzeniem hodowli w Europie. W latach 2012 – 2015 w Rumunii uruchomiono 5 hodowli sandacza we współpracy z Węgrami o wielkości od 19 t ryby handlowej rocznie do 45 t/ rok.

Hodowla jesiotra w obiegach zamkniętych.

Hodowla w kierunku kawioru jest najbardziej intratnym kierunkiem użytkowania ryby. Jedynym minusem tego rozwiązania jest długi (ok 5- 10 lat) okres dochodzenia do pełnej zdolności produkcyjnej co związane jest z takim właśnie okresem dochodzenia do dojrzałości płciowej.

Hodowla jesiotra na mięso jest rozwiązaniem alternatywnym. Jesiotr charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu u niektórych osobników nawet do 1,4 kg rocznie.

Od niedawna na rynku amerykańskim pojawił się zmodyfikowany genetycznie łosoś atlantycki, którego hodowla została ostatnio zalegalizowana w USA i Kanadzie. Sądzę, że jest kwestią czasu otwarcie rynku w Europie dla tego gatunku. Charakteryzuje się on bardzo szybkim wzrostem (osobniki dwuletnie osiągają ok 4 – 5 kg wagi) i ciekawostka, jest rybą słodkowodną. Osobniki dorosłe są niepłodne przez co nie stanowią zagrożenia dla gatunku Salmo salar w przypadku ucieczki z hodowli.